Applications for Improving Secondary Metabolite Production in Plant Tissue Cultures

Doku kültürü teknikleri, 1900’lü yılların başında uygulanmaya başlanmış ve bu oldukça ümit verici bulunmuştur. Bitkiden alınan tek bir parçadan yeni bitkilerin çok kısa sürede, arzu edilen sayıda, dış şartlara bağımlı olmaksızın üretilebileceği fikri bilim adamlarını heyecanlandırmıştır. Ancak yapılan çalışmalarda her bitki türü için sistemin optimizasyona gerek duyması, bazı genotiplerin doku kültüründe iyi cevap verirken bazılarının gelişimlerinin kısır kalması, yüksek yapılı bitkilerde ise başarının sağlanamaması kültürünü farklı amaçlarla kullanma yoluna sevk etmiştir. Bu yollardan biri belki de en önemlisi değerli fitokimyasalların üretimidir. gelişen bitkiler çevresel şartlarla sınırlandırılmaz uygun kültür ortamı sağlanmasıyla istenilen bileşiklerin biyosentezi yapılabilir miktarı arttırılabilir. Sekonder ürünlerin ortamında üretilmesiyle arz talep dengesine dayanan, etkilerden bağımsız üretim sağlanabilir. Sabit kararlılıkta, belli standardı olan maddeler üretilebilir. Doğa tahribatı aza indirilip, daha az arazi kullanımının gerçekleşmesi Yeni sekonder eldesi mümkün olabilir. Nesli tükenme tehlikesi altındaki türler korunabilir. Bileşenlerin biyosentez yollarının aydınlatılmasında, değiştirilmesinde, metabolitlerin üretimi çeşitli etkenlerle miktar arttırılmasında, ürün veren türlerin seleksiyonunda kültürleri umut vaat etmektedir.